Gliniany gwizdek ceramiczny na wodę “Dmuchawce”

Opis

Gliniany gwizdek ceramiczny na wodę to świetna zabawka dla dzieci i dorosłych i prawdziwa gratka dla kolekcjonerów. Wiemy, że kolekcje glinianych ptaszków sięgają czasem tysięcy sztuk!!

Dlaczego warto kupić nasz gliniany gwizdek ceramiczny? Kolekcjonerzy zapewne docenią unikalny charakter naszych ptaszków: każdy gliniany gwizdek ceramiczny wykonany jest ręcznie, dekorowany innym wzorem. Malujemy je farbami podszkliwnymi i wypalamy w wysokiej temperaturze, co nadaje niezwykłą odporność zarówno dekoracji, jak i samym gwizdkom.

Jak używać?

Gliniany gwizdek ceramiczny trzeba napełnić wodą mniej-więcej do miejsca wygięcia ogonka a potem dmuchać, cieszyć się feerią dźwięków i próbować uzyskać jak najszerszą gamę dżwięków.  W zależności od tego ile wody użyjemy, a także od mocy naszego podmuchu i konta nachylenia ptaszka względem poziomu wody uzyskamy różne rezultaty. Zakrycie otworu w główce również będzie miało wpływ na wygrywaną melodię. To naprawdę świetna zabawa, nie tylko dla dzieci 🙂

Dla zainteresowanych jeszcze krótki rys historyczny przygotowany przez Kolekcjonerkę Basię, której przepiękną kolekcję gwizdków można odwiedzić w wirtualnym Muzeum(klik):

Gwizdki ceramiczne należą do grupy aerofonów, czyli dętych instrumentów muzycznych, w których dźwięk powstaje wskutek drgań słupa powietrza w korpusie piszczałki.

Już w starożytności znane były aerofony wszystkich typów także gwizdki gliniane i okaryny. Gwizdek jest jednym z najstarszych instrumentów muzycznych. W jednej z symfonii Schumanna (tzw. Toy Symphonie) użyte zostały gwizdki, jako instrument.

Pierwsze gwizdki wykonywano z kości ptaków potem zaczęto wykonywać je z gliny.
Najstarszy ceramiczny gwizdek w Europie Zachodniej został znaleziony w Holandii. Jest to gwizdek z 17 wieku. Jest to gwizdek na wodę.
Pierwsze gwizdki miały prostą formę ptaszków, miało to związek oczywiście z wydawanym dźwiękiem. Bardzo stare gwizdki nie były malowane ani szkliwione.
Gwizdek jest również ludową zabawką dźwiękową. Tego typu zabawki spotykało się najczęściej na wsiach. Sprzedawano je często na festynach i odpustach.

Gwizdki były kiedyś wyrabiane przede wszystkim przez garncarzy przyuczających się do zawodu, później stały się coraz bardziej popularne wśród artystów ludowych i artystów zajmujących się sztuką ceramiczna.
Gwizdki należą do tzw. galanterii ceramicznej.
W Polsce najbogatszą tradycję mają gwizdki we wschodniej części Polski południowej.
Na świecie kraje z tego typu bogatą tradycją to m.i. Egipt, Rosja, Ukraina, Peru, Meksyk, Boliwia, Chiny, Rumunia, Węgry.

* Źródło informacji o historii gwizdka to:
– storna internetowa Muzeum Etnograficznego w Rzeszowie
– strona internetowa Muzeum Śląska Opolskiego
– strona internetowa http://www.thepotteries.org , artykuł napisany przez Graga Schelkun z USA